Είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα όρια είναι αναγκαία για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών . Ωστόσο, κυρίαρχο ρόλο στη σκέψη πολλών γονέων και φροντιστών διαδραματίζει η ανάγκη για μείωση των ανεπιθύμητων συμπεριφορών μέσω της αρνητικής ενίσχυσης και δυστυχώς, λιγότερο συχνά ακολουθείται μια συνδυαστική προσέγγιση στην τροποποίηση της συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα, η παρέμβαση καθίσταται αποτελεσματικότερη όταν εμπεριέχει και τη θετική ενίσχυση της συμπεριφοράς που θέλουμε να επαναληφθεί και τελικώς, να παγιωθεί. Με λίγα λόγια, τα παιδιά γνωρίζουν καλά τι δεν πρέπει να κάνουν, αλλά έχουμε ξεχάσει να τους δείξουμε τι είναι επιθυμητό να κάνουν! Με διαρκείς μάχες, κανόνες και όρια, καταλήγουμε να αποπροσανατολιζόμαστε από τη συμπεριφορά-στόχο που θέλουμε να έχει το παιδί μας. Η αρνητική ενίσχυση καλό θα ήταν να είναι η τελευταία μας επιλογή, καθώς μέσω του επαίνου και της ενθάρρυνσης, το παιδί θέτει γερά θεμέλια για την αυτοεκτίμησή του, αποκτάει κίνητρο για αλλαγή και ταυτόχρονα, η μάθηση παραμένει κάτι το διασκεδαστικό.
Ένας δυνατός ενισχυτής μπορεί να είναι κοινωνικός (π.χ. Μπράβο ή ένα χάδι), τροφικός (καραμέλα) ή κάποιο προνόμιο-δραστηριότητα (π.χ. βόλτα στο πάρκο). Τέλος, υπάρχουν και οι γενικευμένοι ενισχυτές-τα λεγόμενα tokens- τα οποία από μόνα τους διαθέτουν συμβολική αξία, αλλά συνδέονται με κάποιον ενισχυτή. Παραδείγματα τέτοιου συστήματος αμοιβών είναι τα αυτοκόλλητα, οι φατσούλες, οι πόντοι σε μια κλίμακα, τα οποία και κερδίζονται με τις επιθυμητές συμπεριφορές και «ανταλλάζονται» με κάποιο ενισχυτή.
Έπειτα από όλα αυτά λοιπόν, δοκιμάστε να εισάγετε στο ρεπερτόριό σας τον έπαινο και την ενίσχυση, όταν παραδείγματος χάριν το παιδί ολοκληρώνει τα μαθήματά του στην ώρα του και μην αρκεστείτε στο να του αφαιρείτε προνόμια, όταν δεν το κάνει! Η αλλαγή πιθανόν να επέλθει γρηγορότερα και να έχει περισσότερες πιθανότητες να διατηρητηθεί!